İŞARİ TEFSİRLER

          Tasavvuf, İslâmî ilimlerden birinin adıdır. Hicrî II. asırdan itibaren,  Kur’ân ve Hadîs kaynaklı bazı konular, tasavvuf ismi altında bir araya getirilmiştir. Bu konular, ihlâs, takvâ, tevekkül, sabır, rızâ, tevâzu, şükür gibi genel olarak müslümanın niyet ve iç dünyasıyla ilgili konulardan oluşur. Tasavvufî pek çok tefsîr yazılmıştır. Bu tefsîrlerde, âyetin zâhirî mânâsı yanında derin işâretlere dayalı birtakım mânâlar da esas alınmıştır.

           Bu alanda ilk müfessir olarak Sehl b. Abdullâh Tüsterî (v. 283/896) kabûl edilmiştir.    Tüsterî’nin tefsiri Tefsîru’l-Kur’âni’l-‘Azîm isimli eserdir. Bu konuda yazılan bazı tefsirler:

Haka'iku't-Tefsîr, Ebû Abdurrahmân Muhammed b. Hüseyin es-Sülemî (v. 412/1021)

Letaifü'l-İşârât, Abdülkerîm el-Kuşeyrî

Bahrü'l-Hakâ'ik(et-Tefsiru’n-Necmiyye), Necmeddîn-i Dâye

Keşfü'l-Esrâr ve Uddetu’l-Ebrar, Reşîdüddîn-i Meybüdî

Ğaraibu’l-Kur’an, Nizameddin en-Nişaburî

Ruhu’l-Beyan, İsmail Hakkı Bursevî

Tefsiru’l-Kur’ani’l-Azim, İbn Berrecân

Te’vilatu’l-Kur’an, Abdurrezzak el-Kaşanî

İ’cazu’l-Beyan fî tevili Ümmi’l-Kur’an, Sadreddin Konevî

Tefsiru’l-Cami, Abdurrahman-ı Cami

Aynu’l-A’yan, Molla Fenarî

El-Fevatihu’l-İlahiyye, Nimetullah Nahcıvanî

Nefaisu’l-Mecalis, Aziz Mahmud Hüdayi